sevdiği birini kaybedene,

sevdiği birini kaybedene,

500 281 Zeynepnaz Dağ

Ölüm belki de en anlam veremediğimiz olaydır. Dün yarın da olan bugün bir anda hayatındam bir daha geri gelmemek üzere çıkabilir. Birini kaybettiğinde, gözlerinin önünde gittiğini görsen bile beynin bunu anlayamayacaktır. Bu bilgiyi işleyemeyecektir. Kafanda nasıl olanların gerçek olmadığı hakkında senaryolar kurarsın. Her gün kafandan geçen binlerce düşünce, binlerce günlük kaygı, stres hepsi bir anda tok olur. Sanki kafanın içi boşalmıştır. Hiç bir şey yapmak istemeyebilirsin. Hiç bir yemek boğazından geçmeyebilir. Sanki ruhum bedenini terk etmiş de olanları gökyüzünden seyrediyormuşsun gibine gelebilir. Ama gerçekler kafana dank ettiğinde sanki işlevini kaybettiğini zannetiğin zihnin bir anda tekrar canlanır ve her zamankinden daha canlıdır. Sana sürekli onun hakkında hatırlar getirir. Ne derdi, ne yerdi, ne giyerdi? Hatıralar o kadar gerçektir ki sanki her an kapıdan içeri girip yanına oturacakmış gibi hissedersin gelip sana sarılacak “Hiç bir yere gitmedim, bak buradayım” diyecekmiş gibi. Sonra zihnin sana işkence yapmaya başlar, her şey çok farklı olabilirdi diye düşünürsün. Koskoca bir ömür gözünün önündedir. Her şey çok farklı olabilirdi. O gün orada olsaydım, dün onunla olsaydım, geçen hafta onu arasaydım…. İstemeden aklımdan geçirirsin: “şimdi nerde, ne yapıyor, kiminle birlikte ?” Sana bu sorularım cevabını kimse veremez. Her şeyin bitmiş olduğunu hazmedemezsin. Sonsuz bir belirsizlik… İçin sıkışır. Aklında uçuşan binlerce düşünce sanki beynini tekmeliyormuş gibi hissedersin. Boğazın düğümlenir, seni teselli etmeye çalışan biriyle konuştuğunda daha da hislenirsin. Çok üzgünüm ki bu acıyı geçirmenin belli bir yöntemi yok.Belki dünyanın em büyük klişesi ama zamanla düzelirsin. Asla zaman her şeyin ilacıdır demiyorum. Ölümün bir ilacı yok, sana onu geri getirecek hiçbir şey yok   O her zaman sende eksik olacak, onu hep aramak isteyeceksin; mutlu olduğunda, üzgün olduğunda, korktuğunda… Ama alışacaksın. Hazır hissettiğinde, günlük rutinini döneceksin arkadaşlarını göreceksin, ailenle konuşacaksın. Bir daha  gülümseyebileceksin. Ama bunlar onu unuttuğun anlamına gelmeyecek. Çünkü bu mümkün değil. Onu kafanda anılarınla her zaman yaşatacaksın, sevdiğin insanlara anlatıcaksın ve onu ne zaman düşünsen o seninle olacak. Daha iyi hissedeceksin söz veriyorum ama zamanla…

Leave a Reply