Niye böyle kupkuru kalpleriniz,
En son ne zaman kendinizden başkasını sevdiniz?
Gerçi kendinizi de seviyor musunuz, bundan emin misiniz?
Yoksa hırsınızdan mı bu kadar sinirlisiniz?
Çocukken babanız sarılmadı mı size,
Abiniz, ablanız elinizden tutmadı mı büyürken?
Anneniz sizi kucağına almadı mı hiç?
Geceleri masallarla, türkülerle uyutmadılar mı sizi?
Hiç çocuk olmadınız mı?
Ya da gerçekten çocukken de mi çocuk olamadınız?
Çocukluğu sadece büyümenin bir evresi olarak mı gördünüz hep?
İçinizdeki çocuğu yaşatmaya değer bulmadınız mı?
Hayal de mi kurmadınız hiç,
Hep hedefler mi koydunuz kendinize?
Niye bu kadar sinirli,
Niye bu kadar anlayışsızsınız?
Hoşgörü kelimesini duymadınız mı hiç?
Gerçekten duymadınız mı yoksa duymamazlıktan mı geliyorsunuz?
İşinize gelmeyen her şeye karşı nasıl üç maymunu oynayabiliyorsunuz mesela
Hiç mi kalbiniz sıkışmıyor adaletsizlikleri görünce
Nefesiniz daralmıyor mu bu kadar haksızlığa?
Neden nefret ediyorsunuz farklı olan her şeyden, güzel olan her şeyden
Kendinizden olmayanı niye sevemiyorsunuz, kalbiniz bu kadar küçük mü?
Peki kendinizden olanı sevebiliyor musunuz? Sanmıyorum…
Soğuk kalbinizi atmaya ikna etmenin tek yolu kin tutmak mı?
İntikam yeminleri ettiğinizde mi hayatta kalmaya devam edebiliyorsunuz?
Ağır değil mi?
Sevmek bu kadar kolayken, sevgisizlik zor gelmiyor mu?
Gökyüzündeki renkleri görünce içiniz ısınmıyor mu?
Çiçekleri görünce büyülenmiyor musunuz?
Bulutlara bakıp resimler çizmiyor musunuz kafanızda?
Doğaya bakıp aşık olmuyor musunuz her seferinde?
Kuş seslerinde şarkılar duymuyor musunuz?
Kocaman ormanların karşısında, yüzyıllık zeytin ağaçlarının önünde
nefesiniz kesilmiyor mu gerçekten?
Gözünüzü bürüyen bu öfkenin sebebi ne?
Siz kimseyi sevmediniz diye mi seven sevilen insanlardan nefret ediyorsunuz?
Yoksa gerçekten içten sevilmediğinizi kendinize itiraf etmekten
korktuğunuz için mi herkes sizden bu kadar korksun istiyorsunuz?
Anlamaya çalışıyorum
Ama olmuyor!
Sevmek bu kadar kolayken neden bu kadar nefret dolu olduğunuzu anlayamıyorum.
Hiçbir zaman anlayabileceğimi de sanmıyorum.
Çünkü ben seviyorum
Kendimi seviyorum
Ailemi seviyorum
Dostlarımı seviyorum
Komşularımı seviyorum
Doğayı seviyorum
Hayatı seviyorum
Hayvanları seviyorum
Yaşadığım şehri seviyorum
Yaşadığım ülkeyi seviyorum
Umutsuzluğa düşmek çok kolay biliyorum
Karanlık günlerde güneşin doğacağına inanmak zor olan
Ama biliyorum yalnız değilim,
benim gibi dünyayı sevgiyle gören insanlarla çevrili etrafım
Ve her ne kadar artık klişe diye burun kıvırsak da
Dünyayı sevgi kurtaracak biliyorum!
